Conventionele PVC-identificatiemethoden worden over het algemeen ingedeeld in de volgende drie categorieën, namelijk:

(1) Identificatie door verbrandingsmethode:

Verwekings- of smelttemperatuurbereik: 75~90°C;

Verbranding: Zelfdovend na ontsteking;

Vlamtoestand verbranding: geel bovenaan en groen onderaan met rook; situatie na het verlaten van de brand: gedoofd na het verlaten van de brand; geur: scherp zuur.

Deze methode is de handigste en meest directe, over het algemeen als eerste keuze.

Graan polyester zeildoek, waterdicht zeildoek, hoogwaardig PVC gelamineerd zeildoek

(2) Identificatie van de behandeling met oplosmiddelen:

Oplosmiddelen: tetrahydrofuran, cyclohexanon, keton, dimethylformamide;

Niet-oplosmiddelen: methanol, aceton, heptaan.

Door de verdachte PVC-kunststof aan bovenstaande oplosmiddelen toe te voegen en het oplossen van de kunststof waar te nemen, kan worden beoordeeld of het om PVC gaat. Nadat het oplosmiddel is verwarmd, zal het oplossingseffect duidelijker zijn.

(3) Specifieke zwaartekrachtmethode:

Het soortelijk gewicht van PVC is 1,35 ~ 1,45, meestal rond de 1,38. Polyvinylchloride onderscheidt zich van andere kunststoffen door het verschil in soortelijk gewicht of door de meetmethode van het soortelijk gewicht. Door de toevoeging van weekmakers, modifiers en vulstoffen kan PVC er echter voor zorgen dat PVC een groot verschil in soortelijk gewicht en een groot verschil in zachtheid en hardheid heeft. Tegelijkertijd zullen door de toevoeging van sommige ingrediënten veel eigenschappen van PVC-kunststoffen veranderen, wat resulteert in Het effect van onze veelgebruikte identificatiemethoden is niet duidelijk, en zelfs het fenomeen verandert, waardoor het onmogelijk is om een ​​nauwkeurig oordeel te vellen. Bijvoorbeeld: in termen van dichtheid is geplastificeerd polyvinylchloride (dat ongeveer 40% weekmaker bevat) 1,19~1,35; terwijl harde PVC-producten worden verhoogd tot 1,38 ~ 1,50. Als het een high-fill PVC-product is, overschrijdt de dichtheid soms 2,